MIÓD PITNY I JEGO DZIEJE
Jak sama nazwa wskazuje, jest to napój otrzymywany w wyniku fermentacji miodu z dodatkiem drożdży i wody. Należy do najstarszych trunków wytwarzanych przez naszych przodków. Pierwsze sceny podbierania dzikiego miodu obrazują malowidła ścienne z epoki kamiennej. Do miodu wystarczyło tylko dodać wody i dzikich drożdży… Prawdopodobnie ten rodzaj alkoholu powstał właśnie w taki sposób.
We wczesnej kulturze starożytnych Greków Bachus był najpierw bogiem miodu, a dopiero potem stał się bogiem wina. Kapłanki składały w ofierze miód bogini Afrodycie, aby zapewnić sobie przychylność kochanków. Najlepszy trunek zachowywano na specjalne uroczystości, które odbywały się dwa razy w roku.
Nieco później Maurowie odkryli, że miód może służyć jako afrodyzjak. Zgłębiając historię tego trunku, przekonujemy się, że jest nie tylko najstarszym znanym alkoholem, ale że niemal w każdej starożytnej cywilizacji towarzyszył miłosnym związkom. W końcu to właśnie od tego trunku wziął nazwę „miesiąc miodowy” (właściwie nazwa ta pochodzi od zwyczaju picia miodu podczas całomiesięcznych uroczystości, które następowały po ceremonii zaślubin).
Miód pitny w swojej najprostszej postaci składa się z miodu, dzikich drożdży i wody; występuje w postaci wina i piwa, m.in. mocnego ale. Warto wspomnieć, że staroangielskie słowo „alu” oznacza „miód pitny” i brzmi podobnie jak „ale”, co świadczy o bliskim pokrewieństwie obu wyrazów. Ponadto dowodzi, że Anglicy to raczej naród piwoszy a nie miłośników wina, jak Włosi czy Francuzi. W czasach gdy miód był jedynym środkiem słodzącym, dodawano go właśnie do piwa, które należało wówczas do podstawowych napojów. W średniowieczu złych piwowarów poddawano surowej karze, przykuwając nieszczęśników do krzeseł wystawianych przed drzwiami ich domów, by wszyscy mogli z nich szydzić do woli. Aż do XVIII wieku przetrwała tradycja świętowania narodzin dziecka w domu świeżo upieczonego ojca. Przy pierwszym stole sadzano ojców bliźniąt, przy drugim -ojców jednego lub kilkorga dzieci, a przy trzecim – najskromniejszym – bezdzietnych mężczyzn. Uroczystość zwano „sops and ale”; była to okazja do picia, jedzenia i wznoszenia niezliczonych toastów. Na pewno piwo warzone na bazie miodu spożywano jeszcze w czasach wojen napoleońskich, bowiem właśnie wtedy w armii brytyjskiej pojawiły się problemy z utrzymaniem dyscypliny, gdy moc trunku dostarczanego żołnierzom została zmniejszona z 6 do 4%.
WINO POPULARNE
Jego definicję można sprowadzić do określenia „wino o dość bogatym aromacie – zbyt mocne, by nazwać je stołowym, lecz za słabe i nie dość aromatyczne, by nadać mu miano deserowego”.
Taki rodzaj wina może być słodki lub wytrawny, w zależności od naszych upodobań. Stanowi klasyczny przykład tradycyjnego wina domowego, produkowanego z warzyw i owoców dostępnych o danej porze roku. Zazwyczaj podawano je przy okazji wieczornych spotkań z rodziną i przyjaciółmi. Wśród przepisów znajdziemy wiele takich, które odpowiadają powyższemu opisowi. Są najodpowiedniejsze dla początkujących w rzemiośle winiarskim.
WINA GATUNKOWE
Tworzą grupę obejmującą trunki, które mają być odpowiednikiem określonego typu wina, ale niekoniecznie konkretnej marki. Przy ich wyrobie należy starannie dobierać składniki – na przykład nie warto produkować wina deserowego z czerwonej porzeczki, ponieważ nie uzyskamy odpowiedniego smaku, koloru ani aromatu. Składniki muszą być tak dobrane, aby otrzymać zamierzony efekt, dlatego nie należy robić odstępstw od listy produktów podanych w przepisie.
APERITIF
Takiego rodzaju wino serwuje się przed głównym posiłkiem, aby pobudzić podniebienie i przygotować je do smakowania potraw. Aperitif może być wytrawny lub słodki; nie musi to być od razu sherry czy wermut, ale te gatunki stanowią dla nas wzorzec. Dobry surowiec na wytrawny aperitif to pasternak lub owoce cytrusowe, do których trzeba dodać rodzynek lub koncentratu winogronowego, aby uzyskać winny smak. Aperitif powinien zawierać co najmniej 16% alkoholu; można go wzmacniać wódką lub spirytusem.
Większość aperitifów to wina średniego lub ciężkiego gatunku. Jeśli nie zależy nam na konkretnym smaku sherry, możemy dodać ziół lub chininy. Trzeba również przygotować odpowiednie drożdże, które wytrzymają wysokie stężenie alkoholu. Najodpowiedniejszy będzie szczep typu madera i tokaj, a także gervin 4 lub sherry, jeśli chcemy uzyskać wino z rodzaju sherry.